APA YANG KAU MILIKI SEKARANG TAK AKAN PERNAH KEKAL. SEMUA TU PINJAMAN DARIPADA ALLAH, SEMENTARA. WALAU SEMENTARA, IA MAMPU BUAT KAU RASA APA TU BAHAGIA. DERITA TU AKAN ADA, CUMA TAK AKAN LAMA. SEBAB TU ALLAH JADIKAN KAU MANUSIA, UNTUK KAU MENEROKA APA YANG DIA CIPTA

Thursday, September 4, 2014

Daging Arnab

ASSALAMUALAIKUM 

*throwback masa lepas raya sebab nak update masa raya tu punya pemalas nauzubillah*

Bangun harini je dah tengah hari. Guwa rasa Puan Ibu dah boleh record satu album sebab dok kejut aku berkali kali suruh aku bangun sambil membebel terjerit jerit. Tak tahulah pulak kan kalau masa zaman memuda dulu Puan Ibuku pernah bercita cita nak jadi macam Celine Dion ke apa kan. So daripada dia record 2 album bebel dia tu kan, lebih baik aku bangun siap mandi apa semua baru keluar bilik. Kalau tak nanti dah lah kena membebel bangun lambat, kena pulak membebel tak mandi. Langkah selamat guwa kena kemas kemas katil guwa elok elok. Nanti takda point Puan Ibu nak petik nak marah guwa. Ke kiri ke kanan aku tarik cadar katil ni tak nak bagi dia senget benget padahal lepas mandi dah sah sah aku akan baring balik lek lek scroll Instagram ke Twitter ke kan.

Tengok kat we chat kengkawan wish "Good Morning" and cakap yang dah boleh register course. Good morning engkau tu takyah nak bracket pun tak apa rasa aku sebab dah tengah hari ni sah sah perli aku. Dah siap mandi semua guwa pun menjengah ke dapur. Menyorok balik almari dulu takut ler mana tahu tetibe kena tampar pakai sudip dengan Puan Ibu ke kan sebab daripada pagi dia kejut tapi aku terpacak nak dekat lunch hour. Tengok kat dapur dia tengah asingkan ikan and tulang ikan dengan adik aku, sah sah nak buat laksa. Takpe kot tak tolong sebab aku ni tak fanbiy pun kat laksa, tak dapat pun tak rasa depress. Bagi memeriahkan suasana on the spot guwa datang buat buat happy nak tolong. Puan Ibu dah pandang guwa atas bawah atas bawah elak kena tinju je kejap lagi. 

"Dah bangun ni tolong Ibu potong daging tu. Ibu nak buat sambal"

Dah namanya bangun lambat kan ikut je ler perintah Puan Ibu. Nanti tak nak ikut kena sumpah jadi kain buruk kang tak sanggup guwa. Aku pun ambik pisau and potong daging. Masa tu dah terbayang ala ala bawang merah bawang putih. Mulalah nak berangan kan potong daging macam kena dera. Padahal engkau kerja potong daging je. Aku pun tanya Ibu daging apa tu sebab aku boleh rasa macam lain je daging ni. Tengok pun rasa macam nak campak je kat muka orang kalau Puan Ibu bagi kebenaran untuk campak benda ni kat muka orang.

"Daging lembu lah. Uncle bagi, dia nak suruh Ibu buat sambal"

Guwa jengah ke belakang rumah tengok Encik Ayah tengah cangkul cangkul rumput. Wah terasa guwa yang paling tak berguna dan guwa jelah yang bangun paling lambat ni. Aku pun potong balik daging tu sambil berangan jadi bawang merah bawang putih lagi. Lepas dah pom pang pom Ibu masak, kitaorang pun siap siaplah nak makan. Encik Abang pergi hantar sambal kat rumah uncle. Aku pun dah lapar terus duduk kat meja tunggu masa nak makan. Lagipun sambal daging ada laksa apa semua ada siapa je tak terliur (*even aku bukanlah fanboy kat laksa). 

Yang aku pelik bila aku makan Puan Ibu dengan Shyyra perhati je aku, abang dengan Aiman makan daging sambil senyum senyum. Guwa tak tahulah kenapa, nak cakap ambik banyak memang banyak pun sebab aku ni jenis suka makan lauk. Puan Ibu siap letak lauk tu kedepan kitaorang lagi. Aku dengan Aiman pun ratah lah daging tu sebab benda benda meratah lepas makan ni aku dengan Aiman memang suka. Takyah kau suruh memang tu benda wajib aku akan buat.  

Tetibe masa aku tengah ratah tu Encik Ayah keluar daripada dapur sambil cakap:

"Makan pulak korang daging arnab ye. Kalau makanan lain memilih pulak. Makan ikan sungai tak nak"

O......M.................G

Terbantut selera aku makan. Aku tengok ayah terus pergi kedepan. Ibu dengan Shyyra dah mengekek ketawa kat dapur sambil kemas kemas pinggan. Guwa rasa bagai dunia guwa gelap. Aku terus pergi dapur rasa nak menangis pun ada tapi bajet cool kan, tanya Ibu, Ibu cakap siapa suruh tak tanya betul betul. Pastu sambung ketawa balik. Patutlah diorang tak makan, aku abang dengan aiman je yang makan. Alasan Ibu takdalah lauk terbazir nanti. Rasa nak soletep soletep hati yang berkecai ni. Sebab aku jenis kalau aku memang tak makan satu benda tu, aku akan fikir macam macam lepastu mulalah rasa nak sakit perut on the spot. Entah apa apa kan. 

Lepasni apa apa benda yang aku rasa pelik aku tak kira aku nak uji DNA dia nak tahu apa benda tu. Aku jenis takdelah memilih makan sangat (*pilih tu pilih gak) tapi kalau benda yang aku tak pernah makan, depress aku bila kena makan atau termakan. Bagi nak pujuk aku dengan Aiman, mulalah dia ajak aku dengan Aiman keluar pergi mana mana. Tak nak, merajuk. Rasa sehari nak duduk dalam bilik kunci pintu sambil menangis hentak hentak badan kat atas katil. Hek eleh, makan arnab je pun kan nak mengada sangat pun tak boleh jugak.

Tapi, bila throwback balik,

Kau boleh bayangkan tak?



Kau makan arnab yang comel macam ni? Oklah nak menangis bawah bantal tutup lampu kunci pintu bilik ketat ketat. Depress.


NOTE: Tak tahulah ni first time aku makan ke dah banyak kali dikenakan Puan Ibu dengan Encik Ayah macam ni.


Twitter: @AIZATABD
Instagram: @SKULLSULIVAN
Facebook: EIJAT ABDULLAH